Op reis gaan bezorgde ons als gezin heel veel stress, zoveel onvoorspelbare gebeurtenissen: waar gaan we naar toe? Hoe ziet ons vakantiehuisje eruit? Wat doen we daar? Zoveel vragen... zoveel stress ... voor een gebeurtenis die ontspannend en leuk zou moeten zijn. 

Ik had al een tijdje visualisaties in ons gezin geïntroduceerd en kwam zo op het idee om een "we gaan op reis naar..." boekje te maken. Dit boekje werd uitgevoerd met foto's, pictogrammen, ... geschreven teksten want intussen kon de oudste al lezen.

Wat kwam aan bod in dit boekje:

- Planning wanneer vertrekken we - met een aftelschema naar de datum van vertrek en de aantal dagen aangeduid dat we er verbleven

- Wat pakken we in? (kledij, speelgoed, ze kregen zelf een reiskoffer voor speelgoed)

- Welk gedrag is verwacht in de auto?

- Hoe ziet het huisje er uit en de omgeving? (foto's)

- Welke activiteiten kunnen we er doen?

- Afspraken 

- Informatie over de omgeving, ... (tekst + foto's ....)

.- ........

De kinderen voorbereiden op onze reis was al een heel grote vorm van voorpret, verlangend uitkijken naar de reis. Tijdens de rit er heen in de auto hadden ze genoeg informatie om zich bezig te houden en grasduinden ze doorheen het boekje met heel grote nieuwsgierigheid.

Gedurende de dagen op vakantie was het een leidraad voor activiteiten zonder ons vast te pinnen op een vast schema.

Bij thuiskomst werd deze visualisatie een herinneringsboekje en een vertelboekje om hun avonturen te vertellen aan vrienden en familie.

Deze boekjes werden zelfs toen ze als jong volwassenen mee gingen op reis nog opgemaakt.....dezer dagen zijn dit fijne herinneringen...

Visualisatie heeft in ons gezin een hulpmiddel  geweest voor het nemen van veel moeilijke hindernissen en nu op volwassen leeftijd is dit het nog steeds. Recent verhuisde oudste zoon naar zijn eigen huisje, een vooraf gemaakt stappenplan / to do lijst bracht de nodige rust in deze stressvolle tijd ...

Zie ook "Visualisatie in en rond mijn huisje"